Praktische informatie
Duur: 6 tot 8 uur
Lengte: 13 tot 14 km
Hoogteverschil: 1000m
Categorie: zwaar
How to get there?
De Besseggen is een wandeling met een begin (Gjendesheim) en eindpunt (Memurubu) waardoor je deze op twee manieren kunt lopen. Je kunt je wandeling beginnen vanuit de Gjendesheim toeristenhut, of de boot van Gjendesheim naar Memurubu (20 min) nemen en de tocht daar beginnen. Vanuit Memurubu is de wandeling iets makkelijker omdat je de steile Besseggen richel omhoog loopt en het dus minder eng is. Wij kozen dus voor deze optie. Om zeker te zijn van een plaatsje aan boord kun je het beste van tevoren kaartjes boeken. Overnachten kun je in Gjendesheim of Memurubu, zodat je de volgende ochtend fris en fit aan je wandeling kunt beginnen.
Verloop
Vanuit Memurubu start je meteen met een flinke klim en stijg je in de eerste kilometers 500 meter. De schitterende uitzichten op het Gjende-meer en op de hoge pieken van Jotunheimen zorgen er echter voor dat de inspanning wat wordt verlicht. Na die eerste zware beklimming wordt de wandeling wat meer glooiend. Je daalt wat om vervolgens weer licht te stijgen. Aan de rechterkant zijn er diepe afgronden en prachtige uitzichten op het meer.
Na ongeveer 2 uur lopen zie je ook het tweede meer dat deze wandeling zo bijzonder maakt: het Bessvatnet. Waar het Gjende-meer een groene kleur heeft door het rivier- en regenwater, kent het Bessvatnet juist een meer blauwe kleur door het smeltwater. Dit geeft een prachtig beeld.
Na een stevige afdeling, sta je na ongeveer 3 uur lopen op ‘Bandet’. De smalle strook van misschien 20 meter breed met links het Bessvatnet gelegen op zo’n 1.350 meter en rechts, honderden meters lager het Gjende-meer. En recht voor je neus het hoogtepunt van deze wandeling: de imposante Besseggen richel. Voor iemand met hoogtevrees een vrij spannend aanzicht kan ik je zeggen!
“De grootsheid van de natuur laat je relativeren en de zwaarte van de wandeling brengt je terug naar jezelf en laat je oppermachtig voelen.”
Het beklimmen van de richel is er zeker één waar je je aandacht bij moet houden. Waar het in het begin nog licht klauter werk is en de afgrond nog niet zo heftig lijkt wordt het hoe hoger je komt steeds smaller en steiler. Vanaf ongeveer 1.500 meter hoogte tot 1.600 meter hoogte heb je handen en voeten nodig om omhoog te komen en zijn de afgronden aan weerszijden diep. Het was dan ook hier dat ik huilend op een steen heb gezeten van de hoogtevrees. Echt technisch is het echter niet. Als je goed vooruit kijkt om je route te bepalen dan komt iedereen wel boven. Wij hadden het geluk dat we prachtig weer hadden en was het dus totaal niet glad. Dit is natuurlijk anders wanneer het regent. Vergeet tijdens dit stuk, hoe eng het ook is, vooral niet om ook af en toe achterom te kijken. Je wordt beloond met een prachtig uitzicht over de richel en de twee meren.
Nadat je het steilste gedeelte van de Besseggen richel gehad hebt, vlakt de klim weer wat af. Uiteindelijk bereik je het hoogste gedeelte van deze tocht: Veslfjellet op 1.763 meter hoogte en gemarkeerd door een enorme steenhoop. Dit punt vormt een logisch rustpunt om letterlijk en figuurlijk terug te blikken op waar je vandaan komt. Het uitzicht hier vond ik echter minder spectaculair dan net na de richel.
Vanaf hier is het alleen nog maar dalen. Maar pas op, ook hier zitten nog een aantal zeer steile stukken in.
Mijn ervaring
De Besseggen is voor mij een van de, zo niet dé meest speciale wandeling die ik ooit gemaakt heb. Wat een uitzichten, grootsheid en rust! Want ondanks dat het een toeristische wandeling is en je zeker in het begin niet alleen loopt straalt de natuur zoveel kracht uit dat je er vanzelf rustig van wordt.
Ook door de fase waarin ik zelf zat maakt dat de Besseggen een speciaal plekje in mijn hart heeft gekregen. Ik had net een moeilijke tijd achter de rug na een verbroken relatie en een zoektocht naar mezelf en tijdens deze wandeling voelde ik mij voor het eerst weer echt sterk. De grootsheid van de natuur laat je relativeren en de zwaarte van de wandeling brengt je terug naar jezelf en laat je oppermachtig voelen. Dat ik hier mijn hoogtevrees heb “overwonnen” (voor die dag dan) heeft hier natuurlijk ook aan bijgedragen. Al met al zou ik het dus iedereen aanraden deze bijzondere wandeling een keer te lopen!
