De eerste paddenstoel die ik zag was meteen een prachtige rood met witte vliegenzwam. Fantastisch hoe het felle rood afsteekt tegen het groen van het gras. Trots, rechtop en vol in het zonlicht stond hij daar. Toen ik verder keek zag ik nog een paddenstoel met precies dezelfde prachtige kleuren. Maar toch viel deze een stuk minder op. Hij was namelijk bedekt met takken. Ik keek ernaar en dacht: dit was ik een aantal jaar geleden. Een prachtige jonge vrouw, maar niemand kon me zien omdat ik me niet helemaal durfde te laten zien. Bang voor de meningen van anderen en bang om anders te zijn. Nu kan ik zeggen dat ik steeds meer zoals de eerste paddenstoel wordt. Nog steeds wel verscholen achter wat gras sprieten, maar steeds meer ook een trotse, stralende vrouw die niet bang is om in het licht te staan.
En vanaf toen ging ik los. Aan elke paddenstoel kon ik wel een karaktereigenschap koppelen. Het resultaat? ik heb 2 uur gedaan over een wandeling van 5 km en was 160 foto’s verder. Zo was daar van links naar rechts de familie paddenstoel, de hoogvlieger en de hulpverlener die anderen onder zijn hoede neemt.
Verderop zag ik ook nog de verlegen paddenstoel ,de dromerige paddenstoel, de paddenstoel die het liefst in grote groepen is, de geliefden en de paddenstoel die niet per se in de schijnwerpers hoeft te staan maar met zijn stevige stam een rots in de branding is.
Kijk jij zo weleens naar de natuur, als een spiegel voor jezelf? Welke paddenstoel ben jij op dit moment? Is dat ook de paddenstoel die je wil zijn of zit er nog iets waardoor je niet de pure jij durft te laten zien? let me know!
Wow, helemaal los met mijmeringen! Mooi geschreven! Heel inspirerend!