Hoogtevrees dus, ik heb het eigenlijk al zolang ik mij kan herinneren. Mijn ouders hebben het ook, dus ik ben er zo ongeveer mee opgegroeid. Zolang het pad gelijkmatig en verhard is kan ik veel smalle paadjes langs berghellingen aan, maar zodra deze met puin, losse stenen of zand bedekt zijn wordt het een ander verhaal. Dan slaat de angst toe. Ook liften, houten bruggetjes en rotswanden zijn niet per se mijn favoriet.
Een natuurlijke angst voor hoogtes is natuurlijk een positief iets. Het wil je waarschuwen voor mogelijk gevaar. Maar mensen met een fobische angst voor hoogten (hoogtevrees) hebben veel sneller last van hoogtevrees (bijv. als ze op een keukentrapje staan: check!) en hun angst is ook intenser. Hoogtevrees is dan ook een officiële psychologische stoornis.
Verschillende vormen hoogtevrees
Eigenlijk heb je twee soorten hoogtevrees. optische hoogtevrees en cognitieve hoogtevrees. Waar optische hoogtevrees een lichamelijk reactie op het zien van een hoogte is, wordt cognitieve hoogtevrees aangejaagd door je gedachten. Je stelt je bijvoorbeeld voor dat je ergens vanaf valt, of dat een bruggetje je niet houdt.
Naast deze twee soorten angst, kennen we nog allerlei meer specifieke vormen van hoogtevrees:
- Vrees om te springen
- Vrees om te vallen
- Vrees voor constructies die niet volstaan
Ik heb zelf vooral last van cognitieve hoogtevrees i.c.m. vrees om te vallen en vrees voor constructies die niet volstaan.
Mijn tips
Inmiddels laat ik me nog maar zelden tegenhouden door hoogtevrees. Dat wil echter niet zeggen dat ik het nooit meer voel. Ik heb alleen een aantal manieren gevonden om er beter mee om te gaan. Daarnaast heb ik op instagram gevraagd hoe jullie met hoogtevrees omgaan en hier kreeg ik ook een aantal mooie reacties op! Hieronder staan ze gebundeld.
- Oefening baart kunst.
Het is echt zo! Hoe vaker je het doet, hoe meer vertrouwen je krijgt, hoe minder de angst. Ik merk dat al tijdens een vakantie. Aan het einde pak ik met gemak paadjes die in het begin nog angst veroorzaakte.
- Focus op iets anders.
Dit is iets wat ik veel toepas tijdens bergwandelingen. Wanneer ik merk dat de angst op komt zetten ga ik met mijn aandacht (en gedachten) naar iets anders, foto’s maken bijvoorbeeld. Ik heb ooit een gids in Thailand hier helemaal gek mee gemaakt!
- Gebruik wandelstokken.
Omdat ik vooral vrees heb om te vallen zijn wandelstokken voor mij ook echt een uitkomst. Het geeft me net dat beetje extra zekerheid dat ik nodig heb.
- Zorg dat er iemand voor je loopt.
Deze tip kreeg ik via Instagram en is voor mij heel herkenbaar. Eigenlijk laat ik, waar mogelijk, altijd iemand voor mij lopen (stijgen en dalen) tijdens een bergwandeling. Het zorgt ervoor dat ik letterlijk in zijn of haar voetsporen kan treden en een minder ver uitzicht heb naar voren. Een bijkomend voordeel is dat ik zo wanneer de angst te groot wordt ik zijn/haar rugzak kan vasthouden voor extra stabiliteit.
- Probeer zo natuurlijk mogelijk te blijven lopen.
Wanneer je angstig bent verandert vaak je loophouding waardoor je juist instabieler bent. Het is daarom goed om je bewust te blijven van de manier waarop je loopt. Voor mij is het bovendien heel belangrijk dat ik in beweging blijf, anders wordt de angst alleen maar groter of bevries ik.
- Sta stil bij de gedachten die je hebt.
Nog niet zo lang geleden besefte ik me dat de kracht van gedachten ook geldt voor hoogtevrees. Wanneer ik angst voel zeg ik vooral tegen mezelf dat ik het niet kan of dat ik ga vallen. Ik vroeg aan de mensen om mij heen wat ze tegen zichzelf zeiden ondanks dat zij het ook spannend vonden en dat was precies het tegenovergestelde. “ik kan het”, “ik ben sterk”, “ik ga het doen” etc.
- Keer om als je niet durft!
Bovenstaande tips zijn zeker behulpzaam, maar het allerbelangrijkste is dat je je gevoel volgt. Als je voelt dat je niet meer verder durft, push jezelf dan niet en keer terug. Dat is geen schande, dat is juist sterk! Je hoogtevrees kan bovendien erger worden wanneer je doorzet op zo’n moment.
