Mijn camera, voor de geïnteresseerden de Nikon D3300, wat heb je me de afgelopen jaren al veel grote en kleine dingen laten zien en wat hebben we al veel samen vastgelegd. Bedankt daarvoor! Want wanneer ik jou bij me heb zie ik de wereld door een andere bril. En wanneer ik jou bij me heb zie ik veel beter wat voor mooie details de wereld te bieden heeft.
De laatste jaren zijn er vaak negatieve dingen over jou (of eigenlijk fotografie in z’n geheel) gezegd. Jongeren zouden te veel door het schermpje van de telefoon leven, te veel vast willen leggen voor het perfecte social media plaatje en te weinig het moment in zich opnemen. En ja, natuurlijk, ik zie hierin zeker een kern van waarheid. Maar wanneer ik jou goed en bewust inzet kun je bij mij juist het tegenovergestelde bewerkstelligen. Je maakt mij dan rustig en extreem bewust van mijn omgeving.
Camera, jij weet misschien niet hoe ik zonder jou kan zijn. Ik ben behoorlijk toekomstgericht en wil doelen behalen. Mooie eigenschappen, maar het zorgt er ook voor dat ik soms vergeet om in het nu te zijn en constant bezig ben met de volgende stap of dingen die ik wellicht mis.
Met jou erbij kan ik dit makkelijker loslaten. Jij laat mij namelijk in alle rust naar de omgeving kijken. En dan bedoel ik écht te kijken. Jij zorgt ervoor dat ik soms stil wil staan en het eindpunt van de weg, of in mijn geval, de wandeling niet meer als doel zie. Je laat mij zien hoe mooi, groots of overweldigend het grote geheel kan zijn, maar helpt me ook juist mijn oog te laten vallen op de kleine details: van fluorescerend mos tot een eenzaam blaadje of een schattig dorpje in de verte.
Met jou erbij is het bovendien veel makkelijker om het positieve van situaties in te zijn, want jij hebt mij geleerd om door een andere bril te kijken. Bijvoorbeeld toen het regende in IJsland, weet je nog. Ik kan dan lopen chagrijnen maar ik kan er ook voor kiezen om de mooie groene kleur die ontstaat door die regen in me op te nemen of de regenwolken die boven ons lagen bedanken voor het mysterieuze aanzicht wat het oplevert.
Niet alleen ín het moment laat je me meer genieten van de natuur en omgeving, maar ook achteraf. Je laat me keer op keer genieten van het moois dat we gezien hebben, je laat het me verwerken wat we gedaan hebben (want nog steeds zitten we tijdens onze vakantie niet heel veel stil). Maar ook op momenten dat het me niet gelukt is om in het nu te zijn of wanneer iets simpelweg een beetje tegenviel helpen jouw foto’s mij om achteraf mezelf alsnog in mijn handen te knijpen over het feit dat ik daar mocht zijn of dat ik dat mocht meemaken. Jij, fotografie, laat mij reflecteren, relativeren en verwerken.
En als dit allemaal nog niet genoeg is, wil ik je ook bedanken dat je me helpt om herinneringen levend te houden of te herleven. Wanneer ik foto’s terugkijk komen diezelfde buikkriebels, dezelfde geuren en dezelfde gevoelens van dat moment terug. En het zijn niet alle materialistische dingen die mij een rijk mens laten voelen, maar juist dit soort herinneringen.
Daarom, fotografie, hoop ik met deze ode mensen aan de sporen ook jou vaker als middel in te zetten om echt bewust in het nu te zijn, om de wereld op zijn mooist te zien, en om herinneringen levend te houden. En dat is natuurlijk heel wat anders dan om jou te misbruiken om het perfecte social media leven te creëren zonder er zelf daadwerkelijk van te genieten, wat je nu toch helaas vaak hoort.
