Angsten en (pieker) gedachten, constant draag ik ze bij mij. De ene keer duidelijker hoorbaar dan de andere keer, maar ze zijn er eigenlijk altijd.
“Ik kan het niet”
“wat zullen de anderen denken”
“als ik faal sta ik voor gek”
“doe maar gewoon normaal”
“straks val ik”
“Hij/zij vindt mij alleen aardig als ik vrolijk ben”
Bovenstaande zinnen zijn slechts een kleine selectie van mijn arsenaal aan angsten en gedachten. En ook jij zult er hoogstwaarschijnlijk een paar herkennen of kunnen opnoemen.
De laatste tijd lees en hoor je steeds meer over leven vanuit je hart, vanuit je intuïtie. Dat je je hoofd leeg moet maken. Boos was ik op mezelf wanneer ik weer aan het piekeren was, wanneer ik niet in staat was om ze er gewoon te laten zijn. En het mij niet lukte om voluit te leven vanuit mijn intuïtie.
“Je bent niet jouw gedachten, maar ze leveren wel waarde!”
Tijdens mijn wandelcoach opleiding leerde ik één van de mooiste metaforen over gedachten en angsten die mij enorm heeft geholpen om milder te worden voor mijn angsten en gedachten en deze deel ik dan ook met liefde met jullie.
Voor deze metafoor is het belangrijk om te weten dat jij niet jouw gedachten bent. Soms voelt het wel zo en heb je je helemaal geïdentificeerd met deze gedachten, maar je bent ze niet. Om ze los te kunnen zien van jezelf helpt het om dat stemmetje een karakter te geven, een eigen identiteit met een naam en een gezicht. Bijvoorbeeld Truus.
Wanneer je dit gedaan hebt lijkt het misschien het beste om Truus uit je leven te bannen, om haar totaal te negeren. Om haar te zien als de vijand die je moet overwinnen. Maar dat gaat je niet lukken. Je zult zelfs het tegenovergestelde bereiken. Door Truus contant weg te duwen heb je letterlijk geen handen meer vrij om andere mooie dingen in je leven te ontvangen.
En bovendien heeft Truus wel degelijk waarde. Angsten en gedachten zijn namelijk niet slecht. Integendeel zelfs. Ze hebben een goede bedoeling: een wijze raad. Achter elke angst zit namellijk een risico: een risico om er niet bij te horen en alleen over te blijven, een risico om te vallen, een risico op straf. Het kan van alles zijn. Alleen op sommige vlakken is Truus een beetje doorgeslagen, als een bezorgde moeder die liever niet heeft dat je alleen buiten gaat spelen.
Als het beter is om je gedachten en angsten niet weg te duwen, hoe kun je er dan wel het beste mee omgaan? Door je gedachten en angsten (of Truus) te zien als een waardevolle adviseur die soms iets te ijverig zijn werk doet. Je kunt de adviezen aanhoren, maar besef tegelijkertijd dat ze de neiging heeft om te overdrijven. Bedank je angsten en gedachten, schat in hoe groot de risico’s daadwerkelijk zijn en kies voor wat jij het liefste wil.
Liefs Ingrid
