Chapter You op de PCT (de voorbereidingen) – 6 months out

Mentaal
Sinds ik ongeveer een jaar geleden definitief heb besloten om de PCT te gaan lopen gaan mijn gevoelens letterlijk van hot naar her. Van super excited, tot spanning en angsten, vertrouwen en een help-gevoel. De PCT zit eigenlijk elke dag wel in mijn hoofd.

Het mooie om te merken is dat deze gevoelens tot nu toe vaak in fases komen. Waar ik een jaar geleden begon met heel veel enthousiasme en praktisch uitzoekwerk en handelen veranderde dat een paar maanden later in spanning en een gevoel van what the fuck ga ik nu eigenlijk doen? In die fase was ik dan ook heel erg bezig met veiligheid en angsten aankijken. Nu een half jaar voor de trail merk ik juist dat ik in een fase van vertrouwen zit. Vertrouwen dat het goed komt, dan ik mee kan doen (ondanks het feit dat ik me nog moet inschrijven en de huidige ontwikkelingen in de wereld) en vertrouwen in mijzelf.

Mooi om te merken is dat mijn omgeving en hun vragen altijd corresponderen met de fase waar ik doorheen ga. Waar ik in het begin vooral enthousiaste (en verbaasde) blikken kreeg en vragen m.b.t. praktische zaken, merkte ik dat ik gaandeweg steeds meer sceptische opmerkingen kreeg en vragen over angsten en veiligheid. Nu ik zelf rustiger ben merk ik dat mijn omgeving ook veel meer vanuit rust en vertrouwen praat.

Spiritueel
De afgelopen maanden ben ik veel bezig geweest met waarom ik zo graag deze tocht (alleen) wil lopen, wat ik eruit hoop te halen, wie ik wil zijn (op de PCT) en hoe ik de tocht wil inrichten voor mijzelf.

Om je mee te nemen in een paar van mijn hersenspinsels:

• Ik voel heel erg dat ik deze tocht wil gaan lopen. Het voelt bijna als iets dat ik moet doen. Toch kan ik nog niet zo goed onder woorden brengen waarom ik het wil doen. En is het erg dat ik dat niet precies weet of mag ik vertrouwen in het vuur wat in mij gaat branden wanneer ik eraan denk? Het heeft in ieder geval iets met vertrouwen op mijzelf en mijn intuïtie te maken. Daarnaast zie ik het echt als een experiment wat het met mij gaat doen als ik 3 maanden lang al wandelend in de natuur ben. Wat ontdek ik over mijzelf, wat leert de natuur mij en welke verbindingen ga ik aan zonder de snelheid van het normale leven?
• Hoe ga ik om met een balans tussen mezelf uitdagen en mezelf geen druk opleggen? Dit is iets waar ik momenteel mee bezig ben. Ik heb altijd gezegd dat ik mezelf geen druk wil opleggen door op voorhand een afstand vast te leggen die ik in 3 maanden af wil leggen. Het gaat voor mij immers om de reis en niet om de fysieke uitdaging om zo veel mogelijk kilometers af te leggen. Maar tegelijkertijd denk ik ook dat een fysieke uitdaging je kan helpen om je grenzen te verleggen. Deze zoektocht naar balans is iets dat ik in het dagelijks leven goed herken. Ik ben behoorlijk doelgericht, hetgeen ervoor kan zorgen dat ik soms vergeet om van dit moment te genieten.
• Wanneer is de tocht geslaagd voor mij? Deze vraag lijkt voor mij wat makkelijker te beantwoorden. De tocht is voor mij niet pas geslaagd als ik zoveel mogelijk kilometers heb afgelegd, maar kan zomaar ook geslaagd zijn als ik naar 3 weken weer thuis ben. Ik wil niet koste wat kost door gaan maar luisteren naar mijn gevoel en intuïtie. Ook als dat betekent dat het toch niks voor mij blijkt te zijn of wanneer mijn lichaam het niet aan lijkt te kunnen. Want hoewel een lange tocht vaak pas geslaagd lijkt wanneer je hem daadwerkelijk hebt uitgelopen geloof ik dat er waardevolle lessen zitten in alle mogelijkheden.

Praktisch

• Inschrijving: wanneer je me op instagram (@chapter.you) volgt zul je wellicht al gelezen hebben dat ik een woepsie floepsie momentje had met de inschrijving. Al weken keek ik namelijk uit naar 9 november. De dag waarop ik mijn zou kunnen inschrijven voor de PCT. 8 november opende ik nog even de website om de tijd te checken en tot mijn schrik zak ik toen dat SOBO hikers (mensen die van noord naar zuid lopen) pas op 11 januari kunnen inschrijven. Nog 2 maanden wachten dus. Het voordeel is dan weer wel dat je meer kunt zeggen over of het een hoog of laag sneeuwjaar is, hetgeen invloed kan hebben op je startdatum van voorkeur.
• Gear: mijn gear heb ik min of meer rond. Er staan nog een aantal dingen op mijn wishlist die ik mooi voor mijn verjaardag of de feestdagen kan vragen. Wel twijfel ik nog of ik voor mijn vertrouwde osprey rugzak of een lichtgewicht rugzak ga. Wat zouden jullie kiezen?
• Logistiek: Dit is niet mijn favoriete onderdeel in de voorbereiding moet ik zeggen. Ik weet waar ik wil starten, op welk vliegveld ik wil vliegen, dat ik mijn food re-supply m.n. in de dorpjes wil kopen. Maar hoe ik precies naar het startpunt ga, hoevaak ik wil re-supplyen, hoe ik van mijn eindpunt naar het vliegveld ga, hoe elke sectie van de trail loopt etc. zijn me nog een raadsel. Ik betwijfel zelfs of ik dit überhaupt wel helemaal wil uitzoeken of dat ik het per sectie wil bepalen en ga vertrouwen op het feit dat toch alles altijd wel weer goed komt.
• Financieel: Ik heb begroot dat ik voor mijn 3 maanden op de PCT (incl. gear en kosten thuis) ongeveer €8.000 euro nodig heb. Een bedrag dat ik zeker bij elkaar krijg, maar wat ik ergens nog steeds wel spannend vind met de andere grote uitgaven die op de planning staan (zoals een bruiloft in het voorjaar van 2023).
• Veiligheid: een onderwerp waar ik de laatste maanden veel over gelezen heb. Van beren, poema’s, tot onweer, sneeuw, onderkoeling, omvallende bomen, river crossings en navigeren. Alle onderwerpen zijn veel voorbij gekomen in blogs, vlogs, gesprekken en boeken en ik merk gelukkig dat ik er met steeds meer vertrouwen naar kan kijken

Fysiek

Gek genoeg is dit het onderwerp waar ik het meeste vragen over krijg terwijl ik er zelf de minste druk op voel. Want ja ik wandel geregeld en ik doe een aantal keer per week aan crossfit om zo sterkere spieren te krijgen, maar om heel eerlijk te zijn kan ik nog niet echt zeggen dat ik al begonnen ben met trainen. Enerzijds omdat ik het nog wat aan de vroege kant vind. Ik word niet heel erg blij van afstanden van meer dan 20 km in Nederland en heb met de Nijmeegse Vierdaagse geleerd dat ik vrij makkelijk en snel kan opbouwen in afstand. Anderzijds merk ik ook gewoon dat ik door andere tochten en een goede basisconditie ook al wel vertrouwen heb in mijn lichaam. Omdat ik in het noorden start en mensen hier vaak met een betere conditie starten dan in het zuiden (door de kleinere periode waarin ze de hele PCT kunnen voltooien), ben ik zeker wel van plan om de fysieke trainingen in het nieuwe jaar meer op te gaan pakken.

Hopelijk vonden jullie het leuk om mijn voorbereidingen tot dusver te lezen. Meer en meer raak ik ervan overtuigd dat zo’n reis niet pas begint bij het moment dat je in het vliegtuig stapt, maar juist bij het moment dat je de beslissing maakt om ervoor te gaan. Op alle vlakken die ik hierboven beschreven heb.

Liefs,
Ingrid